«Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού»

Όταν οι αναρχικοί πηδούν τυχαία απ’ τα μπαλκόνια της Γενικής Ασφάλειας, τότε το γέλιο είναι σίγουρο.

Που να ‘ξερε ο Ντάριο Φο το 1970 που έγραφε τον «τυχαίο θάνατο ενός αναρχικού», ότι κάποιοι τύποι σαν εμάς θα περνούσαν ένα ευχάριστο βράδυ στην Αθήνα το 2013.

Το κείμενο πάντα επίκαιρο, αν και γράφτηκε για να καυτηριάσει την κατάχρηση εξουσίας και τη διαφθορά της διοίκησης στην Ιταλία, σημειώσατε Χ, αφού Ελλάδα- Ιταλία ούνα φάτσα, ούνα ράτσα..

Οι ατάκες, επίσης, κάνουν και τον πιο δύστροπο άνθρωπο, αν όχι να γελάσει, τουλάχιστον να χαμογελάσει.

Η μουσική επένδυση από τα Κίτρινα Ποδήλατα δένει τόσο αρμονικά με την παράσταση και τη διάθεση που σου δημιουργείται κατά τη διάρκειά της.

Η ερμηνεία των ηθοποιών (Σπύρος Παπαδόπουλος, Χρήστος Μπίρος, Τάσος Γιαννόπουλος, Αλέξανδρος Καλπακίδης, Στέλιος Πέτσος, Νικολέτα Κοτσαηλίδου) ήταν αξιοπρεπής και καθένας υποστήριξε το ρόλο του, δένοντας αρμονικά η παράσταση. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που παραστάσεις κρατούν πολύ λιγότερο από τη σαιζόν και η συγκεκριμένη ανεβαίνει για τρίτη χρονιά.

Ατάκες που μας άρεσαν (ήταν πολλές, ενδεικτικά):

Ο τρελός του έργου: «Έχω κάνει τρόφιμος σε 16 ψυχιατρεία, την ξέρω την τρέλα από μέσα, από τη φόδρα».

Διάλογος του τρελού με αστυνομικό:

– «Εκεί έξω είναι τρελοί όλοι τους».
– «Και συ τρελός είσαι»
– «Ναι, αλλά εγώ το ξέρω.»

Share

Tweet