– Θέλω να φύγω από τη δουλειά. Απολύστε με.
– Πού θα πάτε; Σοβαρολογείτε; Σπύρο άκουσες; Χα χα χα! Δε γίνεται κύριε, είναι αργά πια. Του χρόνου πάλι… αφήστε που μάλλον θα χάσετε και τη σύνταξή σας.
– Μα τι λέτε! Μου κάνετε πλάκα;
– Είναι προσβολή προς το ελληνικό κράτος. Φεύγεις από το Δημόσιο μετά από 9 χρόνια; Έφαγες καλά καλά και τώρα όλα μέλι γάλα; Τι λεεεε ρεεε… Κόψε έναν μάγκα που θέλει να «δοκιμάσει νέα πράγματα» ρε Σπύρο. Φωτιά και τσεκούρι! Προδότη!
– Μα…
– Σκάσε!
– Είστε τρελοί! Δε θα πατήσω ξανά στο σχολείο, για να αναγκαστείτε να με απολύσετε! Στις πόσες μέρες απουσίας απολύομαι;
– ΑΕΚάρα Original σου λέει κάτι;
– Ορίστε;
– Στις 21 λέμε! Άσχετε!
2 μήνες μετά. Τηλεφώνημα στο σχολείο:
– Κύριε Διευθυντά τι έγινε με την υπόθεσή μου; Δε με ενημερώσατε. Με απέλυσαν;
– Όχι βέβαια. Πρέπει να περάσετε από πειθαρχικό συμβούλιο. Μπορεί να ασκηθεί και αγωγή εναντίον σας. Όλα καλά.
7 μήνες μετά. Το γράμμα του θριάμβου:
«Κύριε Χ., η παραίτησή σας έχει γίνει δεκτή».
1 χρόνο μετά την παραίτηση. Ο παραλογισμός:
– Εμπρός;
– Εμπρός εσύ. Ντύσου και γύρνα στο σχολείο.
– Ποιος είναι;;;
– Υπουργείο Παιδείας. Η παραίτησή σας ανακαλείται. Πρέπει να σας προσλάβουμε για να σας απολύσουμε ξανά! Έτσι θα συμπεριληφθείτε στον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων που απολύονται ώστε να ικανοποιηθούν οι ευεργέτες μας.
– Ποιοι ευεργέτες;
– Οι διεθνείς πιστωτές, κύριε Χριστοδούλου! Δεν παρακαλουθείτε ειδήσεις; Απορούμε πώς διδάσκατε τόσα χρόνια όντας ανενημέρωτος! Αν είχατε έστω και λίγη ευθιξία, έπρεπε να παραιτηθείτε. Αλλά πού να βρεθούν τέτοιοι πολίτες…