Photo by Ryan Tauss on Unsplash Άθλια τα σπίτια Άθλια τα σοκάκια Φρούριο η καρδιά Σε τούτη τη γειτονιά Οι δρόμοι είναι ίδιοι Παλιοί χαλασμένοι Τα σπίτια διαφορετικά Οι άνθρωποι αλλαγμένοι Κοιτώ τα κάγκελα Μα δεν είναι φυλακή Κοιτώ τα ...

Πάντα πίστευα στην ύπαρξη των εξωγήινων. Κοιτούσα τον απέραντο ουρανό και έλεγα πως κάπου εκεί έξω θα υπάρχει κάποιος πολιτισμός ανώτερος από εμάς. Οι περισσότεροι με τους οποίους μοιραζόμουν τις σκέψεις μου γελούσαν ή με περνούσαν για ηλίθιο.

Το πρώτο μου ταξίδι στην Αγγλία το συνόδευσε ένα μυθιστόρημα ενός συγγραφέα που δεν τον είχα ακούσει ποτέ πριν. Ήταν το Μη μ’ αφήσεις ποτέ του Καζούο Ισιγκούρο. Αν και οι αναμνήσεις από το βιβλίο έχουν πια ξεθωριάσει, τα συναισθήματα σημάδεψαν ...

Όλα ξεκίνησαν μια μέρα που δεν το περιμέναμε. Είχε ήλιο και δροσερό αεράκι. Ο περισσότερος κόσμος ήταν στις δουλειές του. Εγώ και η παρέα μου απολαμβάναμε έναν καφέ, όταν ακούσαμε στις ειδήσεις για τον πρώτο νεκρό. Οι φήμες διαδόθηκαν γρήγορα ...

Πράσινα κοχύλια και ηλιαχτίδες φωτεινές χρωμάτισαν το γέλιο μου σαν μαρκαδόροι που αγκαλιάζουν το όνειρο ενός μικρού παιδιού. Οι βάρβαροι άνεμοι που διέσχιζαν τους εφιάλτες μου όλοι εξαφανίστηκαν μπροστά στα αγέρωχα, σταθερά μάτια σου. Οι πόνοι και οι λυγμοί ενός ...

Αίσθημα υπεροχής πολύ Όταν τύχει να σε καταβάλλει Επιπόλαια μην παρασυρθείς Κράτα τη μεθυσμένη ζάλη Σπουδαίος και αν νιώσεις Καθόλου στον πλούτο μην αφεθείς Μήτε στης δόξας το στεφάνι Στιγμή να παραδοθείς Ταπεινό ας είναι το προσκεφάλι Ταπεινό και της ...

Η Όλγα Τοκάρτσουκ τιμήθηκε πρόσφατα με το Νόμπελ λογοτεχνίας, για το έτος 2018. Στην Ελλάδα κυκλοφορεί το βιβλίο της «Το Αρχέγονο και άλλοι καιροί» (εκδ. Καστανιώτη). Επίσης έχει βραβευτεί με πολλά άλλα βραβεία, στη χώρα της, την Πολωνία, αλλά και ...

Τι θα ‘γραφα για να ομολογήσω τον έρωτά μου; Θα ‘γραφα πως μόνο οι στάλες της βροχής δροσίζουν την καρδιά μου Θα ‘γραφα πως η αγάπη ανατέλλει από τα δυο σου μάτια για να μάθει η δύση να ψελλίζει τον ...

Όσα μου έμαθε η φύση ένα μόνο, να αγαπώ όσα μου έμαθε η ζωή ένα μόνο, να αγαπώ ώρες ατελείωτες κάτω από τον καταγάλανο ουρανό ώρες ατελείωτες ακούνητος στο σπίτι το κλειστό εισέπνευσα, εξέπνευσα ιώδιο, θαλασσινό νερό εισέπνευσα, εξέπνευσα κέδρο, ...

Ανέμελα με χαμόγελο κινώ Δεν ξέρω τι θα βρω Αμαρτωλή η πρώτη αθωότητα Πνιγμένη σε εξαγνισμένη πραγματικότητα Χιλιάδες πρόσωπα τριγυρνούν Δίχως έκφραση κατανοητή Εδώ και εκεί περπατούν Χαμένοι σε παραζάλη αληθινή Σαν χλωμά φαντάσματα Τα βλέμματα που δε γελούν Χρόνια ...