«Βουτιά μέσα σε αλήθειες και ψέματα» Όταν ξεκίνησα να διαβάζω Το δέντρο των ψεμάτων, η αλήθεια είναι ότι σκέφτηκα να το αφήσω. Με ξένιζε πολύ η γραφή και δυσκολευόμουν να ακολουθήσω την ιστορία. Ευτυχώς, όμως, δεν το έκανα. Οφείλω να ομολογήσω πως ...

Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω για αυτόν τον συγγραφέα και το βιβλίο του, Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε. Ο Άντονυ Ντορ πιάνει με την πένα του μια από τις πιο μαύρες περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας, αυτή ...

Ξερά κλαδιά, ξερά κορμιά και μια αλμύρα κατατρέχει την καρδιά μας Έμαθα να αγαπώ τον ορίζοντα με έναν ήλιο να ανατέλλει εκεί που η νύχτα αποθέτει τα στερνά Οι αχινοί κατάμαυροι, ριζωμένοι στα βράχια νιώθουν το χτύπο που το κύμα ...

Ο παππούς ήταν ένας απλός άνθρωπος. Αγρότης στο επάγγελμα από τα νιάτα του. Δεν του άρεσαν οι πολλές κουβέντες, αγαπούσε τα απλά πράγματα στη ζωή του. Αδιάφορος για τα πολιτικά δρώμενα τα περισσότερα χρόνια της ζωής του και υποστηρικτής του ...

Διαβάζοντας αυτό το αριστούργημα της αφροαμερικανικής λογοτεχνίας, ανακάλυψα τον πλούσιο λογοτεχνικό κόσμο της Τόνι Μόρισον (1931–2019), που βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1993. Η Σιθ είναι μια μαύρη σκλάβα που αναγκάζεται να δραπετεύσει από το σπίτι στο οποίο υπηρετούσε, ...

Photo by Ryan Tauss on Unsplash Άθλια τα σπίτια Άθλια τα σοκάκια Φρούριο η καρδιά Σε τούτη τη γειτονιά Οι δρόμοι είναι ίδιοι Παλιοί χαλασμένοι Τα σπίτια διαφορετικά Οι άνθρωποι αλλαγμένοι Κοιτώ τα κάγκελα Μα δεν είναι φυλακή Κοιτώ τα ...

Πάντα πίστευα στην ύπαρξη των εξωγήινων. Κοιτούσα τον απέραντο ουρανό και έλεγα πως κάπου εκεί έξω θα υπάρχει κάποιος πολιτισμός ανώτερος από εμάς. Οι περισσότεροι με τους οποίους μοιραζόμουν τις σκέψεις μου γελούσαν ή με περνούσαν για ηλίθιο.

Το πρώτο μου ταξίδι στην Αγγλία το συνόδευσε ένα μυθιστόρημα ενός συγγραφέα που δεν τον είχα ακούσει ποτέ πριν. Ήταν το Μη μ’ αφήσεις ποτέ του Καζούο Ισιγκούρο. Αν και οι αναμνήσεις από το βιβλίο έχουν πια ξεθωριάσει, τα συναισθήματα σημάδεψαν ...

Όλα ξεκίνησαν μια μέρα που δεν το περιμέναμε. Είχε ήλιο και δροσερό αεράκι. Ο περισσότερος κόσμος ήταν στις δουλειές του. Εγώ και η παρέα μου απολαμβάναμε έναν καφέ, όταν ακούσαμε στις ειδήσεις για τον πρώτο νεκρό. Οι φήμες διαδόθηκαν γρήγορα ...

Πράσινα κοχύλια και ηλιαχτίδες φωτεινές χρωμάτισαν το γέλιο μου σαν μαρκαδόροι που αγκαλιάζουν το όνειρο ενός μικρού παιδιού. Οι βάρβαροι άνεμοι που διέσχιζαν τους εφιάλτες μου όλοι εξαφανίστηκαν μπροστά στα αγέρωχα, σταθερά μάτια σου. Οι πόνοι και οι λυγμοί ενός ...