Η Μαρία όταν γνώρισε τον Γιώργο φορούσε μόνο το μαγιό της και ένα παρεό. Ήταν ένα αυγουστιάτικο καλοκαίρι και ο Γιώργος την πλησίασε στο μπαρ όπου σύχναζε, για να την κεράσει ένα ποτό και να τη φλερτάρει. Ομολογουμένως, η Μαρία ...

Τα λείψανά μου μετρώ και είμαι της πρώτης νιότης μου Οδυσσέας γυρνώ, γυρνώ στους ορίζοντες του κόσμου στην πελώρια θάλασσα περπατώ η κρωξιά του άλμπατρος στον ουρανό του ωκεανού το φύκι και ο κυματισμός φουντώνει ο κοχλασμός πολύς μια ανείπωτης ...

Το κορίτσι έτρεχε μόνο του μέσα στο δάσος, όπου επικρατούσαν τα πιο σκληρά σκοτάδια του κόσμου. Έτρεχε να γλιτώσει από όλα, έτρεχε γιατί έψαχνε ένα μονοπάτι μακριά από τη μοναξιά της. Οι ήχοι της νύχτας, οι γρύλοι, το τρίξιμο των ...

Η Δανάη αγαπούσε το Γιώργο όσο τίποτα άλλο στη ζωή της. Τον είχε γνωρίσει όταν ήταν πολύ νέα και από τότε ήταν μαζί. Τον αγαπούσε τόσο πολύ, που φρόντιζε τα μαλιά της να είναι πάντοτε όπως του αρέσουν, να φοράει ...

Ήταν κάποτε ένα μικρό αγόρι που ήξερε τα πάντα για τον κόσμο και δεν είχε γνωρίσει κανένα φόβο. Ήταν πάντα, όμως, ανήσυχος. Δεν ήταν ο θάνατος που τον απασχολούσε, μήτε η δόξα, μήτε το χρήμα. Το μόνο που τον πλήγωνε ...

Ο Γκαμπριέλ είχε γεννηθεί στο ξημέρωμα του αιώνα και από τότε δεν έλεγε να πεθάνει. Είχε φτάσει σχεδόν τα εκατό και περιφρονούσε ακόμη τον θάνατο. Όταν τον ρωτούσαν ποιο είναι το μυστικό της μακροζωίας, του εκείνος απαντούσε «περιμένω να πάρω ...

Σε αυτό το μυθιστόρημά του, ο Κάρλος Ρουίθ Θαφόν μάς ξεναγεί στον κόσμο της πρώτης νιότης και της πρώτης ωριμότητας. Πρωταγωνιστές είναι ο Όσκαρ Ντράι και η φίλη του Μαρίνα, οι οποίοι καλούνται να λύσουν ένα μυστήριο που εξελίσσεται μπροστά ...

Νοσταλγώ Τα ξέσκεπα άστρα των ματιών σου Τα ξεριζωμένα σ’ αγαπώ των χειλιών σου Νοσταλγώ Το έρημο αμάξι της άνοιξης Το δροσερό χνώτο του χειμώνα Τα φύλλα που έστεκαν αποκαμωμένα Τα τρυφερά λόγια του φθινοπώρου Που έφυγαν μαραμένα Νοσταλγώ Την ...

Λένε πως υπάρχουν άνεμοι που πνέουν με τόσο μεγάλες ταχύτητες που μπορούν να σε διαπεράσουν χωρίς να το καταλάβεις. Λένε, ακόμα, πως αυτοί οι άνεμοι φτιάχτηκαν τα πολύ παλιά χρόνια από μια θεά και πως έτσι και πέσεις θύμα τους τελείωσε, δε γλιτώνεις, σε αιχμαλώτισαν για πάντα.

Ο Πάμπλο Νερούδα γεννήθηκε το 1904 στη Χιλή και από πολλούς θεωρείται ο καλύτερος ποιητής του 20ού αιώνα. Άρχισε να γράφει ποίηση από τη νεαρή ηλικία των 10 ετών, αλλά ο πατέρας του τον αποθάρρυνε. Γι’ αυτόν το λόγο, υιοθέτησε ...