Στο ΜΙΤ, όλοι οι καθηγητές φυσικομαθηματικών ήταν ανάστατοι. Ο καινούργιος τους φοιτητής δεν ήταν σαν όλους τους άλλους. Ήταν ένας λαθρομετανάστης από τη Βενεζουέλα. Όπως ο ίδιος είπε, έφυγε από εκεί γιατί δεν άντεχε άλλο την πείνα. Ήταν μόλις 18 ...

Μετά τη Θεωρία της Σχετικότητας, η ανθρωπότητα είχε πάψει να πιστεύει πως υπάρχει κάτι άλλο που θα συντάρασσε τον κόσμο μας συθέμελα. Αλλά ο Αϊνστάιν δεν είχε πει ακόμη την τελευταία του κουβέντα...

Οι πιο όμορφοι άνθρωποι Είναι αυτοί που μπορούν να σου χαϊδέψουν την καρδιά Είναι αυτοί που κράτησαν μια χούφτα χαμόγελα στην άκρη Κάτω από τις ψυχρές νυχτιές της μοναξιάς Κάτω από ένα μισακό ήλιο Μόνο και μόνο για να στα ...

Στη «Γιορτή του Τράγου» βλέπουμε την ωμή βαρβαρότητα ενός καθεστώτος που δε διστάζει να υποβάλει τους ανθρώπους στα χειρότερα βασανιστήρια και το θάνατο, δίχως το παραμικρό έλεος. Τι είναι ικανοί οι άνθρωποι να κάνουν για την εξουσία και το χρήμα; Η ...

Τα όνειρα της Κατερίνας ήρθαν απότομα, σαν τον χειμωνιάτικο αγέρα το καλοκαίρι, και άρχισαν σιγά σιγά να περονιάζουν την καρδιά της. Όλα ξεκίνησαν τη μέρα που αποφάσισε να αλλάξει τη ζωή της. Δε θυμόταν τι φορούσε, δε θυμόταν καλά καλά ...

Άνθρωπε, το μέλλον μη φοβάσαι Εσύ που διέσχισες όλα τα βίαια αυτά μοναχικά χρόνια Άνθρωπε, εσύ που αντάμωσες με του πολέμου τη σκληράδα Εσύ που ρίγησες σαν αδύναμο μικρό πλάσμα Κάτω από τον εκκωφαντικό ήχο ενός πυρηνικού αντιδραστήρα Εσύ που ...

Η κα Μ. ήταν μια πολύ τυχερή γυναίκα. Από μικρή ονειρευόταν έναν πετυχημένο γάμο με έναν πολύ πλούσιο άντρα και τελικά το πέτυχε. Είχε μεγαλώσει πολύ φτωχικά και, όπως θυμόταν τα παιδικά της χρόνια, δεν είχε καλά καλά να φορέσει ...

Είναι νύχτες που τα άστρα αφήνουν τον ουρανό και πέφτουν πάνω στη γη. Αυτές τις νύχτες είχε ονειρευτεί και αγαπήσει η Ιωάννα. Ονειρευόταν να βγει από το σπίτι της, να πάει στην παραδίπλα πεδιάδα και να κάτσει να χαζέψει τις ...

Μες στου λυχναριού την κάπνα, μες στην πλεκτή κουρτίνα μες σε φύλλα ελιάς τρεμάμενα και ενός καλαμιού το λύγισμα αντίκρισα τα πρώτα οράματα έσφιξα την παλάμη, γίνηκα γροθιά με την ωλένη, με ηλεκτρισμένους τους μυς, με γυμνό το δέρμα άγγιξά ...

Εδώ και χρόνια ψάχνω να βρω το όνομά μου. Έχω βέβαια όνομα, με λένε Μοχάντας, αλλά ποιο είναι το όνομα της ψυχής μου; Γιατί αυτό είναι το σημαντικό, ποιος είμαι στην πραγματικότητα. Είναι δύσκολο να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα, αλλά έχω ξεκινήσει ένα ταξίδι που θα μου δώσει την απάντηση.